این بمب افکن استراتژیک تنها هواپیمای هشت موتور است (+عکس)

امروزه همه هواپیماهای تجاری فقط دو موتور دارند (B-747 و ایرباس A380 تولید نشدند)، پس چرا B-52 Stratofortress نباید چهار موتور داشته باشد، نه شش، بلکه هشت؟ در حالی که نمونه های زیادی از هواپیماهای شش موتوره وجود دارد (از جمله آنهایی که قدمت آنها به جنگ جهانی دوم بازمی گردد)، نمونه های کمی از هواپیماهای نظامی با هشت موتور جت وجود دارد.

با ارتقای قریب الوقوع B-52H به نوع B-52J، این بمب افکن ستون فقرات ناوگان بمب افکن استراتژیک ایالات متحده باقی خواهد ماند و تنها هواپیمای جت هشت موتوره USAF برای سال های آینده باقی خواهد ماند. او خواهد ماند

چرا بمب افکن B-52 دارای هشت موتور است؟

یکی از دلایلی که B-52 موتورهای زیادی دارد این است که طراحی آن بسیار قدیمی است. B-52 در اواخر دهه 1940 طراحی شد و برای اولین بار در سال 1952 پرواز کرد. در آن زمان، موتورهای جت هنوز در مراحل اولیه توسعه بودند و قدرت کمی داشتند و قابل اعتماد نبودند. هشت موتور جت برای ساخت این هواپیما به بمب افکن استراتژیک بین قاره ای در ارتفاع بالا مورد نیاز نیروی هوایی آمریکا مورد نیاز بود.

به عبارت دیگر، اگر امروز بمب افکنی مانند B-52 از ابتدا ساخته می شد، احتمالاً فقط با چهار موتور طراحی می شد – درست مانند بسیاری از هواپیماهای نظامی بزرگ دیگر (مانند C-17 Globemaster، B-1 Lancer، و … کهکشان C-5). اینکه B-52 اینقدر قدیمی است، اما نیروی هوایی می‌خواهد آن را تا دهه 2050 یا حتی بعد از آن در خدمت نگه دارد، کمی دور از ذهن است.

تعداد بسیار کمی از هواپیماهای جت با هشت موتور طراحی شده اند – چه رسد به تولید. چند طرح برای هواپیماهای جت هشت موتوره پیشنهاد شده است، اما هرگز ساخته نشده اند و فراتر از مرحله نمونه اولیه پیشرفت نکرده اند.

این هواپیماها عبارتند از Antonov An-325 (تکامل پیشنهادی An-225 Mriya)، Avro 730 (یک بمب افکن استراتژیک و هواپیمای شناسایی پیشنهادی ایالات متحده در دهه 1950) و Northrop YB-49 (یک بمب افکن سنگین ایالات متحده در دهه 1940). فقط یک نمونه اولیه ساخته شد، Convair YB-60 (یک بمب افکن استراتژیک دهه 1950 که فقط به مرحله نمونه اولیه رسید).

نکته قابل توجه این است که بمب افکن استراتژیک XB-70 Valkyrie که در دهه 1950 طراحی شد اما لغو شد، با شش موتور ساخته شد که قادر به پرواز با سرعت بیش از 3 ماخ بود.

چرا B-52 هشت موتور خود را حفظ می کند؟

در طول سال ها پیشنهادهایی برای تغییر موتور بمب افکن Stratofortress و کاهش آن به چهار موتور ارائه شده است. اما این تغییر هرگز اتفاق نیفتاد، تا حدی به این دلیل که باعث ایجاد مشکلاتی شد زیرا باله‌های دم کوتاه‌تر و سکان‌های کوچک‌تر مدل‌های G و H ممکن است قادر به نوسان در برابر رانش نامتقارن نباشند، اگر موتور به هر دلیلی از کار بیفتد یا خاموش شود.

مجله نیروی هوایی و فضایی می‌گوید: «همانطور که امروز نیز وجود دارد، این هشت موتور دارای چهار نازل هستند. رهبری بال و کابین خلبان و سایر اجزاء و کاهش خطرات و تأخیرها.»

بنابراین، B-52 طراحی هشت موتوره خود را تا پایان عمر خود حفظ خواهد کرد (زیرا راحت تر به طراحی فعلی خود پایبند است). کاهش تعداد موتورها به چهار موتور آنقدر کار و تلاش می خواهد که ارزشش را ندارد.

موتورهای جدید رولزرویس F130

موتورهای B-52 در طول سال ها ارتقا یافتند. B-52H فعلی دارای موتورهای توربوپراپ TR-33 است که بسیار قدرتمندتر و مقرون به صرفه تر از موتورهای اصلی هواپیما هستند. اما این پایان کار نیست. B-52H ها به عنوان بخشی از برنامه تعویض موتور تجاری بمب افکن به نسخه B-52J (انتظار می رود در سال 2033 وارد خدمت شوند) ارتقا می یابند. این برنامه همچنین عمر مفید B-52 را تا دهه 2050 افزایش می دهد.

هشت موتور قدیمی TR-33 با هشت موتور رولزرویس F130 (نسخه نظامی رولز رویس تجاری BR-725) جایگزین خواهند شد. رولز رویس رقبای اصلی خود را GE Aviation و Pratt & Whitney برای تولید موتورهای بمب افکن استراتژیک قدرتمند در سال 2021 شکست داد. انتظار می رود رولز رویس حدود 650 هواپیمای F130 برای تجهیز 76 بمب افکن B-52 تولید کند که جایگزین موتورهای پرت اند ویتنی خواهد شد. ویتنی TR33 با نسبت یک به یک (هشت موتور در هر هواپیما).

در حالی که این موتورهای جدید نشان دهنده یک جهش نسلی نسبت به موتورهای قدیمی هستند، آنها نیروی رانش بیشتری را ارائه نمی دهند. افزایش رانش مستلزم بازسازی بدنه برای تحمل فشار بیشتر بود. نیروی هوایی با حفظ تعداد موتورها و پروانه های یکسان با نیروی رانش یکسان، می تواند نیاز به انجام تعمیرات اساسی در هواپیما را در عین مدرن سازی موتورها کاهش دهد.