تختی؛ فراتر از یک قهرمان، نماد پهلوانی ایران

نام کشتی گیر ایرانی با دنیای کشتی گره خورده است که رفتارش یادآور فرهنگ ایرانی اسلامی است و حالا تولدش در تقویم این مرز و بوم ثبت شده است.

به گزارش خبرگزاری ایرنا، روز 14 شهریور در تقویم رسمی کشور به عنوان روز ملی کشتی ثبت شد و روزی است که دنیای ورزش شاهد تولد یکی از نوابغ این رشته بود که او نه تنها نماد کشور کشتی، بلکه تعریف جدیدی از فرهنگ کشتی در ایران است. پهلوی هیچ مرز سیاسی و فرهنگی برای تختی نداشت، اما این عنصری بود که تختی آن را سفیر خود در سطح جهانی و در بازی های المپیک می دانست. اگرچه واژه پهلوی مختص فرهنگ ایرانی است، اما رفتار و کردار تختی باعث شد این امر مهم جنبه جهانی پیدا کند.

تختی 60 سال است که در ایران قهرمان و رکورددار مدال است و هنوز هم پرافتخارترین کشتی گیر المپیکی کشور در دوران المپیک محسوب می شود، اما کسانی که تختی را در راس رفتار خود قرار می دهند، به مدال و سکوهای جهانی او اشاره نمی کنند. اما آنها به دنبال آنها هستند. آنها شخصیت و رفتار تختی را قطب نمای ورزشی خود می دانند، زیرا شیوخ و بزرگان کشتی ایران معتقدند اگرچه کشتی در ایران ورزشی باستانی محسوب می شود و آموزه های اسلامی به آن رنگ ابهت و جوانمردی داده است. اما حقیقت این است که کشتی مدرن است، به عنوان یک ورزش مدال آور با تاج و تخت متولد شد.

تختی قهرمان بود و بیش از یک دهه برای ایران مدال های زیادی کسب کرد، اما کسانی بودند که کیفیت و تعداد مدال هایشان بیشتر از تختی بود، اما چرا تختی و غبار زمان برای افتخار قهرمانان دیگر ماندگار شد؟

تختی ماند زیرا از کشتی به عنوان نردبانی برای رسیدن به ثروت و ثروت استفاده نکرد، بلکه کشتی میانبری بود برای ماندن تختی در کنار مردم، مردمانی که قهرمانان خود را مانند افسانه ها دوست دارند. عشقی که نه به دوره‌ای، بلکه به کتاب‌های افسانه‌ای و شاهکارهای ادبی ایرانی، همیشه سرشار از شهامت رزمندگان ایرانی بوده است.

تاج و تخت افسانه ای نبود، بلکه واقعیتی بود در میان مردم، با مردم زندگی کرد، در کنار مردم ماند و سرانجام میلیون ها نفر از او پیروی کردند و به سرای ابدی رفت. بستر در گودال جنگ کابوس وار مشاهیرانی چون الکساندر مدود، دیوید گماگوریدزه، بوریس کولایف، آندری گورویچ، آناتولی آلپول، پرویز داداشوف، الکساندر مدوید، حسن کنکورد و عصمت آتلی، احمد اک، حمید کاپلان از ترکیه، پتکو سیراکوف و سعید. مستفیف همیشه یک کابوس بود، اما در خیابان با مردم بودند و با آنها هماهنگ بودند.

تختی در عمر کوتاه خود به دنبال تعریف جدیدی از فرهنگ پهلوی بود و به این ترتیب مانند قهرمانان مجازی خود را درگیر فیلم های 30 ثانیه ای نمی کرد، بلکه فعالیتش در خیابان های تهران و برخی شهرهای دیگر بود. کشور ، جایی که مردم هنوز از خاک خسته شده اند. وجود آن در داستان ها بیان می شود. تکثی مانند پهلوان نماها در باد پیروزی های ورزشی نخوابید زیرا به خوبی می دانست که زندگی ورزشی نردبان افتخار است و سقوط از بالاترین پله می تواند استخوان های یک قهرمان را بیشتر خرد کند.

تختی نامی با نان رد و بدل نمی کرد، می توانست آن زمان پیشنهاد تبلیغاتی یا دولتی را بپذیرد، اما نام بزرگی مثل ایران داشت و نه باج می گرفت و نه به کسی باج می داد. بنابراین، بازگویی رفتار و سخنان او در یک فیلم سینمایی و یا چند گزارش رسانه ای نمی تواند شخصیت این رادمان را به ورزشکاران ارائه دهد، بلکه آنچه را که ستارگان فعلی ورزش و ایران به آن نیاز دارند، مدرسه تختی است ، لازم است ورزشکاران از سنین پایین آن را بیاموزند تا بتوانند در زمان بلوغ خود را به عنوان دانش آموز این مدرسه معرفی کنند.

تختی پدر کشتی نوین ایران است و این رشته را به مدرسه تبدیل کرد. در مدرسه کشتی تختی مدال و قهرمانی جهان حرف اول را نخواهد زد، بلکه در کنار این افتخارات باید مدال های کشتی را بدون تعلق به هیچ گروهی از مردم گرفت. در این مکتب و زندگی تختی به مبتدیان ورزش ایران آموزش داده می شود که آرمان یک کشتی گیر باید در جسم و روح باشد چرا که ورزشکار و قهرمان بودن به معنای کشتی گیر بودن نیست بلکه کسب مدال طلای جهان و المپیک است. یعنی آزمونی برای انسان که او را در مسیر یک رزمنده قرار می دهد، جاده ای که ممکن است برای عده ای که با این ورزش آشنایی ندارند کند باشد. در مکتب تختی کثیف شدن جلوی مردم خیلی مهمتر از قرار گرفتن در بالاترین سکوی جهانی است چرا که این مردم هستند که در نهایت بدون توجه به بردها و باخت های ورزشی یک فرد را به اوج خواهند رساند.

بله، کشتی مدرن ایران اگرچه با تختی متولد شد، اما بعد از تختی تا امروز قطب رفتاری قهرمانان این رشته محسوب می شود و بسیاری با افزودن پیشوند جهان سعی می کنند خود را تختی زمان معرفی کنند. پهلوان. ممکن است عناوین آنها در تبلیغات تلویزیونی یا کلیپ های 30 ثانیه ای در فضای مجازی باشد، اما واقعیت رفتاری این قهرمانان نوظهور به گونه ای است که طول عمر آنها در ذهن مردم کم است و حتی تبلیغات آنها تأثیر تجاری و اجتماعی چندانی بر کشتی نخواهد داشت. از دوستان