جزئیات چگونگی شکل گیری پدیده STEVE هنوز مشخص نیست. به طور کلی، مطالعات ثابت کرده است که این درخشش حاصل جریان سریع یون های داغ است که در ارتفاع بیش از 100 کیلومتری به یونوسفر زمین می ریزند.
امروز در تصویر ناسا چه می بینیم؟
این تصویر در اوایل این ماه در کوت دازور فرانسه گرفته شده است و یک کامپوزیت دیجیتالی با زاویه دید عریض است که دقیقاً در لحظه تشکیل کمان استیو ایجاد شده است. اگرچه این پدیده فقط چند دقیقه طول کشید، اما همین زمان کوتاه برای عکاس خوش سلیقه کافی بود.
پدیده استیو چیست و چه تفاوتی با شفق قطبی دارد؟
استیو یک درخشش جوی است که به صورت نوارهای بنفش و صورتی در آسمان ظاهر می شود. این پدیده برای اولین بار در سال 2016 کشف شد. STEVE زمانی اتفاق می افتد که ذرات باردار ناشی از طوفان های خورشیدی پس از برخورد با میدان مغناطیسی زمین به سمت قطب ها هدایت می شوند و باعث شعله ور شدن می شوند. فرآیند ایجاد استیو شبیه به شفق قطبی است، اما مکانیسم آن متفاوت است.
در شفق قطبی، زمانی که ذرات باردار خورشیدی با اتم‌های موجود در جو فوقانی زمین برخورد می‌کنند، آنها را به نوعی «تحریک» می‌کنند. سپس این اتم ها به حالت اولیه خود باز می گردند و در این فرآیند، انرژی اضافی به شکل نور سبز یا قرمز که شفق قطبی است منتشر می کنند.
اما استیو، برخلاف آرورا، مستقیماً به برخورد ذرات باردار متکی نیست. این پدیده نتیجه حرکت گازهای بسیار داغ و یونیزه شده است که به یونوسفر می ریزند و درخششی ارغوانی و صورتی تشکیل می دهند. این گازها از طوفان های خورشیدی و جریان های پلاسما در اتمسفر فوقانی منشأ می گیرند.
جالب اینجاست که استیو علیرغم شباهتش به آرورا همیشه در کنار آنها ظاهر نمی شود و دلیل این امر هنوز مشخص نیست. تحقیقات نشان داده است که STEVE حاوی ذرات باردار کمتری است و به صورت یک نوار پیوسته ظاهر می شود. همچنین به گفته محققان، شفق قطبی در عرض های جغرافیایی پایین تری نسبت به شفق قطبی رخ می دهد.
منبع: دیجیاتو
