رضا ساعیمی در یادداشتی در ضمیمه روزنامه ادبیات و هنر امروز به بهانه جایزه حسن پورشیرازی در جشنواره فیلم ترانسیلوانیا نوشت: یکی دیگر از موفقیت های بین المللی سینمای ایران که این بار با نام «حسن پورشیرازی» به ثبت رسید در اختتامیه جشنواره فیلم ترانسیلوانیا در رومانی حضور داشت و برای بازی در فیلم «پسر پیر» به کارگردانی اوکتای برهنه عنوان بهترین بازیگر مرد را از آن خود کرد.
به نظر من این جایزه ارزش دو چندانی دارد. گذشته از اینکه حسن پورشیرازی را به اعتبار سینمای جهان اضافه کرد، سرانجام به عنوان یک بازیگر توانا مورد قدردانی قرار گرفت و در راس آن نشست.
او بازیگری است که با وجود بازی های خوب و نقش های ماندگار در کارنامه کاری اش چه در فیلم و چه در سریال های تلویزیونی کمتر دیده شده و کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
هر چند عزت الله انتظامی یک بار به خاطر بازی درخشانش در فیلم «مهمان مومان» ساخته داریوش مهرجویی شانه های او را بوسید.
اتفاقا وقتی خبر دریافت این جایزه را شنیدم یاد این فیلم و نقش حسن پورشیرازی در آن در نقش «آقا یدالله» که فیلمبردار بود افتادم. خاطره آن صحنه بی نظیر دیدار سینماگران در اتاق آقای دکتر (با بازی آمنه حیایی) و خاطره عاشقانه آن مجموعه فیلم حیرت انگیز.
مردمی که گرد هم آمده بودند تا در مورد معوقات و وضعیت بد مالی خود تصمیم بگیرند و از فیلمی که باعث از دست دادن داروسازانشان شد، شکایت کنند. اما در میان این درد دل به خاطرات سینمایی می گریزند و پر از شادی می شوند.
در صحنه ای دیگر، آقای یدالله (با بازی حسن پورشیرازی) که با شور و لذت از خاطرات سینمایی و برخی از نقش ها و بازیگران مشهور تاریخ سینما می گوید، با انزجار و ناراحتی می گوید: «همه چیز را به سینما دادم، اما سینما برای من خوب نبود.»
فیلمی که به حسن پورشیرازی به عنوان بازیگر شایسته جایزه نگرفت. البته او برای همین نقش کاندیدای تندیس بهترین بازیگر نقش اول مرد در جشنواره فیلم فجر و دارالسینما هم شد که این جایزه را دریافت نکرد.
او تنها یک بار برای بازی در فیلم «زمینهای سفید» در سال 2009 برنده جایزه بهترین بازیگر مرد از جشنواره فیلم دبی شد. همچنین چندین بار نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد و همچنین نقش نرگس را در فیلم بازی کرد. سلسله.
یکی از ماندگارترین بازی های حسن پورشیرازی در یک سریال تلویزیونی در نقش «محمود شوکت» بود. پدری جدید و سخت گیر که تماشاگران زیادی از او می ترسیدند و او را نقشی منفی می دیدند. هنوز خیلی ها حسن پورشیرازی را با نام شوکت می شناسند.
یکی از بازی های همیشگی او نیز به سریال «آرایشگاه زیبا» مرضیه برومند برمی گردد که همیشه به مغازه اسد خمارلو (رضا بابک) می آمد. البته نقش های مهم دیگری نیز در کارنامه کاری او وجود دارد که در متنی جداگانه قابل بررسی است. آنچه در حال حاضر بیش از این جایزه مهم است، خود بزرگ شیرازی است که شاید بعد از این جایزه، توانایی بازیگری او در کانون توجه قرار گیرد و بیش از پیش مورد قدردانی قرار گیرد.
یکی از ویژگی های او این است که شخصیت های خشمگین، شاکی و خشن را به خوبی بازی می کند و چهره مردان خوب را نیز دوست دارد. بدون شک نقش «آقای دست خدا» در «مهمان مادر» بهترین بازی او در دوران حرفهای اوست. نقش یک عکاس عاشق سینما حقش را نگرفت و فکر کرد به خاطر سینما جان خود را از دست داده است. حالا باید به حسن پورشیرازی بگویید: آقا یدالله نباختید!
ettelaat به نقل از بهارین