هشت مقصد خوب در مریخ برای بازدید گردشگران آینده

ایرنا نوشت: مریخ سیاره ای پر از تضادهای گسترده است. آتشفشان های عظیم، دره ها و دهانه هایی که ممکن است حاوی آب باشند یا نباشند. زمانی که اولین جوامع سیاره سرخ را ایجاد کنیم، مکان بسیار خوبی برای گردشگران آینده خواهد بود. در این گزارش به چند مکان در مریخ اشاره می کنیم که مریخیان آینده می توانند از آنها دیدن کنند.

کوه المپوس مونس

المپوس مونس متراکم ترین آتشفشان منظومه شمسی است که در منطقه آتشفشانی تارسیس به اندازه آریزونا واقع شده است. ارتفاع این آتشفشان که 25 کیلومتر است به این معنی است که تقریباً سه برابر ارتفاع اورست در این سیاره است.

آتشفشان های تارسیس

هنگامی که در حال صعود به اطراف کوه المپ هستید، ایده خوبی است که به اطراف و برخی دیگر از آتشفشان های منطقه تارسیس نگاهی بیندازید.

منطقه تارسیس شامل 12 آتشفشان عظیم در منطقه ای به عرض تقریبی 4000 کیلومتر است. این آتشفشان ها مانند المپوس مونس بسیار بزرگتر از آتشفشان های روی زمین هستند و تصور می شود که این به دلیل گرانش ضعیف مریخ است که باعث می شود آتشفشان ها بالاتر بروند. این آتشفشان ها ممکن است حدود 2 میلیارد سال پیش یا نیمی از تاریخ مریخ فوران کرده باشند.

دره مارینرس

مریخ نه تنها میزبان بزرگترین آتشفشان منظومه شمسی است، بلکه بزرگترین دره را نیز دارد. طول دره عمیق “دره مارینریس” حدود 3000 کیلومتر است که از گرند کانیون در ایالت آریزونا آمریکا که حدود 800 کیلومتر طول دارد، طولانی تر است.

قطب شمال و جنوب مریخ

مریخ دو منطقه یخی در قطب خود دارد که ترکیب آنها کمی متفاوت است. قطب شمال مریخ، که در تصویر اینجا نشان داده شده است، توسط فرودگر فونیکس در سال 2008 مشاهده و بررسی شد. دانش دانشمندان از قطب جنوب مریخ نیز توسط مدارگردها ارائه شده است.

به گفته ناسا، در طول زمستان دمای نزدیک به قطب شمال و جنوب مریخ به حدی سرد می شود که دی اکسید کربن از جو تبخیر شده و به یخ در سطح تبدیل می شود. این فرآیند در تابستان معکوس می شود و دی اکسید کربن به جو باز می گردد.

دهانه گیل و قله تیز

دهانه گیل که پس از فرود مریخ نورد کنجکاوی در سال 2012 به شهرت رسید، حاوی شواهد فراوانی از آب گذشته در مریخ است. طی چند هفته پس از فرود روی مریخ، کنجکاوی به کف یک جریان برخورد کرد و شواهد بیشتری از آب در امتداد کف دهانه یافت.

خودروی کینگ فیشر اکنون در دامنه های آتشفشانی نزدیک به نام قله شارپ در حال حرکت است و ویژگی های زمین شناسی آن را بررسی می کند.

حفره مدوسا

Medusae Fossae یکی از عجیب ترین مکان های مریخ است و برخی افراد حدس می زنند که شواهدی از برخورد یک شی پرنده ناشناس در آن وجود دارد. اما محتمل ترین توضیح این است که این یک ذخایر آتشفشانی بزرگ در حدود یک پنجم اندازه ایالات متحده است.

با گذشت زمان، سنگ ها توسط باد به شکل های زیبایی در آمدند. اما محققان برای یافتن چگونگی ایجاد سوراخ مدوسا توسط این آتشفشان ها به مطالعات بیشتری نیاز دارند.

شیب های تکرار شونده در دهانه هیل

مریخ ویژگی های عجیبی به نام خطوط شیب دار دارد که با گرم شدن هوا در اطراف دهانه ها ایجاد می شود. اما درک این RSL واقعاً سخت است. تصاویر نشان داده شده در اینجا از دهانه هال، و همچنین مکان های دیگر، نقاطی را نشان می دهد که از طریق تجزیه و تحلیل طیف سنجی نشانه هایی از تشکیل آب یا هیدراتاسیون را نشان می دهد.

در سال 2015، ناسا در ابتدا گزارش داد که این نمک های هیدراته باید نشانه هایی از جریان آب در سطح باشند، اما تحقیقات بعدی نشان داد که RSL می تواند از آب جوی یا جریان های شن و ماسه خشک تشکیل شود. اما در واقعیت، ممکن است مجبور شویم به این RSL ها نزدیک شویم تا ماهیت واقعی آنها را دریابیم.

تپه های شنی روح

مریخ سیاره ای است که این روزها به دلیل تبخیر آب به دلیل نازک شدن جو سیاره بیشتر توسط باد شکل گرفته است. اما می‌توانیم شواهد زیادی از آب گذشته در مریخ ببینیم، از جمله «تپه‌های ارواح» در برخی مناطق مریخ.

محققان می گویند در گذشته این مناطق دارای تپه های ماسه ای به ارتفاع ده ها متر بودند، اما بعداً این تپه ها مورد هجوم آب یا گدازه قرار گرفتند که پایه خود را حفظ کردند. اما نوک آنها به دلیل خوردگی از بین رفت.

تپه‌های شنی باستانی مانند این نشان می‌دهند که چگونه باد در مریخ باستانی می‌وزید و به کارشناسان آب و هوا سرنخ‌هایی درباره محیط باستانی سیاره سرخ می‌دهد.