گذر مفهوم شهر ایده‌آل در زمان (+عکس)

برای گزارش دادن صنعتی شدن، افزایش شهرنشینی، رشد جمعیت، توسعه مصالح و فناوری های جدید ساختمانی، تسلط خودرو به عنوان وسیله حمل و نقل و بسیاری موارد دیگر در طول تاریخ شهرها بر نظریه های برنامه ریزی شهری تأثیر گذاشته و ساختار شهرهای مدرن را شکل داده است. نفوذ آنها موفقیت ها و چالش ها.

پنج مفهوم شهرسازی به عنوان رهنمودهای اساسی برای هدایت تقسیم بندی فضا، کاربری اراضی و شکل گیری شهرها به شکل کنونی عبارتند از باغشهر، مدرنیسم،

شهرسازی مدرن، شهرها برای مردم و شهر 15 دقیقه ای که در ادامه به توضیح اصول هر یک از این مفاهیم می پردازیم.

باغ شهرها

باغ شهرها مناطقی خودگردان و برابری طلب هستند که توسط برنامه ریز انگلیسی ابنزر هاوارد از اواخر قرن 19 تا 20 در پاسخ به چالش های فراصنعتی مانند آلودگی، سکونتگاه های غیررسمی و مهاجرت مردم از روستاها به شهرها در جستجوی شهر پیشنهاد شده است. شرایط زندگی و فرصت های شغلی بهتر برای ترکیب کیفیت… زندگی روستایی و مزایای مراکز شهری توسعه یافته.

هاوارد برای اولین بار مدل پیشنهادی خود را در سال 1898 ارائه کرد و در سال 1902 با انتشار کتاب گاردن، شهرهای فردا، این پیشنهاد در سراسر انگلستان و سایر کشورها گسترش یافت. او در این کتاب طرحی را با سه آهنربا ترسیم کرد که دو تای آنها جنبه های مثبت و منفی شهرها و روستاها را نشان می داد و سومی مزیت های هر دو را در هم آمیخت و به این ترتیب باغ ها را حاصل تلفیق مزایای آن دانست. هر دو محیط

باغ شهرها در دایره های متحدالمرکز شامل یک منطقه مرکزی بزرگ است که به فضای سبز اختصاص یافته است. بخشی از فضا برای ساختمان های عمومی، موسسات فرهنگی و بیمارستان یا مرکز بهداشتی و در قسمت دیگر محوطه هایی برای تجارت، خدمات، مسکن، کشاورزی و صنایع است. این مناطق توسط یک کمربند سبز احاطه شده اند تا گسترش آنها محدود شود و شبکه جاده ای به هم پیوسته ارتباط بین مناطق مختلف را تسهیل می کند.

Letchworth و Welwyn اولین باغ‌شهرهایی بودند که به ترتیب در سال‌های 1903 و 1920 توسط هاوارد در انگلستان اجرا شدند. عدم تراکم و فاصله فضاهای زندگی و کار یکی از انتقاداتی است که به مفهوم باغشهر وارد است. دیدگاه اتوپیایی هاوارد و تعریف منطقه‌بندی عملکردی سرانجام این مکان‌ها را به شهرهای مسکونی تبدیل کرد که ساکنان آن برای دسترسی به خدمات و رسیدن به مشاغل خود به وسایل نقلیه متکی بودند.

مدرنیته

با توسعه شهرها و افزایش چشمگیر جمعیت آنها، رویکرد جدیدی به نام مدرنیسم در برنامه ریزی و ساخت و ساز پدید آمد که اثری متمایز در معماری به ویژه در نیمه اول قرن بیستم بر جای گذاشت. مدرنیسم بر سادگی، عملکرد، نظم و منطقه بندی عملکردی تأکید داشت.

اصول این جنبش که بین دهه 1930 و 1960 به اوج خود رسید، در منشور آتن تعریف شد و در سال 1933 در جریان کنگره بین المللی معماری مدرن (CIAM) منتشر شد. پروژه شهر تابشی (La Ville Radieuse) که توسط معمار و شهرساز فرانسوی-سوئیسی لوکوربوزیه طراحی شده است، این مفاهیم را در بر می گیرد و شهری را به تصویر می کشد که مانند یک ماشین عمل می کند. این پروژه اولین بار در سال 1924 ارائه شد و در سال 1933 در یک کتاب منتشر شد، اما در زمین محقق نشد.

از دیگر ویژگی‌های مدرنیسم می‌توان به رد زینت به نفع فرم‌های ابتدایی و ترکیب‌های نامتقارن، همراه با استفاده منطقی از مصالحی مانند بتن اکسپوز، فولاد، شیشه و نوآوری‌های ساختاری اشاره کرد. تقسیم شهرها بر اساس فعالیت‌های انسانی، یعنی زندگی، کار، اوقات فراغت و تحرک و تعیین دقیق مکان هر کارکرد، یکی از جنبه‌های اصلی جنبش مدرنیستی بود.

شهر برازیلیا، پایتخت برزیل، با آرایش هندسی و منظم، تقسیم بندی بر اساس عملکرد و اولویت بندی وسایل حمل و نقل عمومی و کارآمد مانند پیاده روی و دوچرخه سواری، یکی از برجسته ترین نمادهای به کارگیری اصول مدرنیستی است. . گسترش آسمان‌خراش‌ها، شکل‌گیری حومه‌ها و شهرسازی خودرو محور، همگی پیامدهای هنجارهای این حرکت در شهرها هستند.

توسعه شهری جدید

شهرهای تقسیم‌بندی‌شده، که مسکن در آن‌ها دور از مراکز شهری و خیابان‌های اصلی قرار دارد، در نیمه دوم قرن بیستم رایج شد و تأثیر منفی بر اقتصاد، محیط زیست و سلامت جامعه گذاشت. در اواخر دهه 1980 و اوایل دهه 1990، بسیاری از برنامه ریزان شهری، معماران، مهندسان و توسعه دهندگان از نحوه طراحی این شهرها ناامید شدند و رویکرد متفاوتی به نام شهرسازی جدید را پیشنهاد کردند.

این جنبش به دنبال بازگشت به اصولی بود که قرن‌ها شهرها و روستاهای ساخته شده را هدایت می‌کرد و مسکن و تجارت را در کنار فضاهای عمومی با کیفیت بالا و خیابان‌ها و ساختمان‌های جذاب و قابل پیاده‌روی قرار می‌داد. کنفرانس شهرسازی جدید (CNU)، یک سازمان غیرانتفاعی مستقر در واشنگتن دی سی، در سال 1993 تاسیس شد.

اصول هدایت جنبش در منشور شهرسازی جدید گنجانده شد و به ایجاد و عمومیت یافتن بسیاری از استانداردها و استراتژی‌ها مانند زمین با کاربری مختلط، توسعه مبتنی بر ترانزیت، طراحی محله‌های سنتی و خیابان‌های کامل کمک کرد که اکنون در بسیاری از شهرها در حال ظهور هستند. .

استانداردهای مدرن شهرسازی را می توان هم در مفهوم پروژه های جدید و هم در احیا و حفظ محیط های شهری به کار برد. یکی دیگر از ویژگی های کلیدی این جنبش، اولویت بندی مکان و چیدمان فضاهای عمومی بود که از منظر نحوه استفاده مردم از آنها و مشارکت جامعه در فرآیند تصمیم گیری طراحی شده بود.

شهرها برای مردم

برای بیش از 50 سال، معمار و شهرساز دانمارکی، یان گهل، اثرات مضر مدرنیته بر شهرها را مطالعه کرده و از برنامه ریزی شهری مردم محور حمایت کرده است. گیل با تکیه بر تجربه گسترده خود، کتاب شهرها برای مردم را در سال 2010 منتشر کرد و ایده های خود را در مورد طراحی شهرها برای قرن بیست و یکم بیان کرد.

گیل راه‌هایی را برای ایجاد فضاهای لذت‌بخش و در دسترس برای پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری و نصب مبلمان شهری که مردم را تشویق به استفاده و لذت بردن از این مناطق می‌کند و در نتیجه حس اجتماعی را تقویت می‌کند، پیشنهاد کرد. تمرکز او در این کتاب بر سرزندگی، ایمنی، سلامت و پایداری شهرها است.

گیل در پروژه‌های خود، توسعه محله‌هایی را اولویت‌بندی می‌کند که شامل ویژگی‌های «تراکم بالا، کاربری مختلط، زیست‌پذیری، تعامل اجتماعی، پایداری و سازگاری»، ادغام شیوه‌های مختلف حمل‌ونقل و ارائه گزینه‌های سفر کم کربن برای شهروندان است. اصول برنامه ریزی شهری مردم محور در بیش از 200 شهر در سراسر جهان از جمله نیویورک، مسکو، کپنهاگ، لندن، سیدنی و سائوپائولو اجرا شده است.

تا شهر 15 دقیقه فاصله دارد

در سال های اخیر، دولت پاریس با اعلام برنامه هایی برای تمرکززدایی پایتخت فرانسه با تغییر شکل محله ها و ایجاد مراکز محلی جدید، توجه را به مفهوم شهر 15 دقیقه ای جلب کرده است. این رویکرد شهری که توسط محقق فرانسوی-کلمبیایی کارلوس مورنو ابداع شده است، توسعه مناطقی را پیش‌بینی می‌کند که در آن افراد می‌توانند در عرض 15 دقیقه پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری از جایی که هستند به هر چیزی که برای زندگی روزمره نیاز دارند برسند. هدف از این ایده نزدیک کردن مسکن به محل کار، مراکز تفریحی و مراکز تجاری، کاهش رفت و آمدهای طولانی و صرفه جویی در زمان است.

این مدل شهرنشینی با افزایش فضاهای عمومی و نقاط اجتماعی، تراکم بالا را ترویج می کند. این کار برای بهبود ارائه خدمات از طریق فناوری دیجیتال و مدل‌های مشارکت مشترک، تبدیل خیابان‌ها به محیط‌های تحرک صفر کربن است. کار مورنو از ایده های نویسنده جین جاکوبز الهام گرفته شده است که معتقد بود راز سرزندگی شهرها در کنار هم قرار گرفتن فضاهای مختلفی است که در آنها خدمت می کنند.

شهرهای 15 دقیقه ای بر اساس سرعت افراد و نه وسایل نقلیه طراحی شده اند و در عین حال به نیاز به صرفه جویی در زمان و ارائه سرعت متفاوت زندگی پاسخ می دهند، زیرا فعالیت های معمول روزانه را می توان تنها در یک ربع ساعت انجام داد. علاوه بر تأثیر مثبت آنها بر رفاه مردم، مزایای شهری که گسترش می یابد این جلسه 15 دقیقه ای همچنین به مسائل نوظهور در معماری و شهرسازی، مانند تحرک، دسترسی و محیط زیست می پردازد.