با چه رویی توی روی مردم نگاه می کنید؟!

بهارین – آقای امیرحسین ثابتی نماینده نزدیک جبهه پایداری در شورای اسلامی است. او در مخالفت با آقای عباس عراقچی صحبت کرد و فیلمش را در کانال تلگرامی خود قرار داد و با تواضع آن را یک «سخنرانی تاریخی» توصیف کرد که البته نه از نظر غنا و محتوا و نه حتی از نظر تعداد، تاریخی بود. مغالطات استفاده شده گفته می شود رکوردداران تاریخی زیادی در این زمینه وجود دارد که از این موضوع می گذریم. (البته نباید از نظر دور داشت که هر که گفتارش را تاریخی می خواند تاریخی است!)

اما آقای ثابت چیزی گفت که اگرچه تاریخی نیست، اما درست است، و این هشداری بود به نمایندگان مجلس که “در مرحله بعد، شما باید به مردم نگاه کنید”. البته اینجا گفت که اگر می خواهی به عراقچی رای بدهی به او رای بده، اما بعد باید به مردم نگاه کنی.

خیلی خوب است که یک بازیگر، وزیر، کارگردان و سیاستمدار به این فکر کند که چگونه می‌خواهد مورد توجه مردم قرار بگیرد. به خصوص زمانی که فردی در جایگاهی قرار می گیرد که نماینده مردم باشد، باید بیش از هر کس دیگری به رو در رو بودن با مشتریان خود فکر کند. این طرز تفکر آقای ثابتی ستودنی است اما این سوال پیش می آید که وقتی رویکردها و مواضع ایشان با خواسته های حداقل 80 درصد مردم ایران یا مراجعین محترم در تضاد است، چگونه می خواهد مورد توجه مردم قرار گیرد؟ ?

انتخابات اخیر ریاست جمهوری یک شاخص تاریخی بود که نشان داد مردم چگونه فکر می کنند، چه می خواهند و چه چیزی نمی خواهند. واضح است که هم رای دهندگان پزشکیان و هم 50 درصدی که حتی در مرحله دوم رای نیاوردند مخالف روش ها و سیاست های تحمیل شده توسط ثابتی و امثال او در جبهه پایداری و برخی جریان های سیاسی دیگر هستند.

اگر ثبات اشیاء را درک نمی کنند، متأسفانه خورشید را می بینند و آن را درک نمی کنند، اما اگر این کار را انجام دهند، باز هم با روش کسانی که بر خورشید گل می اندازند تا به نظر خود خورشید را تاریک کنند، مخالف هستند.

پاسخگویی به خواسته های عمومی در زمینه هایی مانند سیاست خارجی، برنامه جامع اقدام مشترک، مناطق قبیله ای تحت اداره فدرال، آزادی های اجتماعی، انتخاب ها، سهمیه بندی ها، بررسی صلاحیت ها، مسائل زنان، دوره های راهنمایی، اینترنت و نامزدی، رادیو و تلویزیون، اتباع خارجی، اقتصاد و… ببینید و مورد به مورد بررسی کنید که جنبش جبهه جلیلی و پیروانش تا چه اندازه در مقابل خواسته اکثریت مطلق مردم ایران ایستاده اند.

به راستی کسانی که تقریباً در همه عرصه ها با نظرات و مطالبات مردم ایران روبرو بوده اند چگونه و از چه نظر می توانند به چهره ملت ایران نگاه کنند؟! جالب اینجاست که آنها شهامت مسئولیت اعمال و روش های خود را ندارند. در مناظره های تلویزیونی دیدیم که هیچکدام حاضر نبودند گشت ارشاد را تایید کنند و مسئولیت آن را بر عهده بگیرند یا حتی زاکانی که در زمان خود به عنوان نگهبان محجبه در مترو فعالیت می کرد، از تایید کارشان امتناع کرد و طفره رفت. در حوزه اینترنت هم همین‌طور بود و در حوزه اقتصاد قبول نکردند که محدودیت‌هایی که برای عرضه سیاست خارجی و روابط بین بانکی اعمال کردند، معیشت مردم را به خطر انداخته است.

بله! خوب است یک سیاستمدار به این فکر کند که چگونه می خواهد در چهره مردم ظاهر شود، اما قبل از این فکر بهتر است در کنار مردم باشد و گوش به فرمان مردم باشد، زیرا سیاستمداران هویتی جز این ندارند. مزدوران مردمی برای بهبود امور میهن مردم و خدمت به مردم در ازای پاداش معین. اگر این را بفهمند، می فهمند که چگونه در مقابل اربابانشان که انسان هستند، مانند یک خادم جلوه کنند: نگاهی آمیخته با تواضع، ادب، شکرگزاری و انتظار برای دستورات بعدی. در غیر این صورت بهتر است ظاهر و تظاهر به افراد خوبی نداشته باشند!