زنان و مردان اسپانیا بر بام اروپا؛ قهرمانی در میان حاشیه‌های وحشتناک

فوتبال 360 نوشت: تیم ملی اسپانیا در دوره ای توانست قهرمان جام ملت های اروپا شود که اکثر رقبا به مصاف تیمی از پا افتاده رفتند. گل های نکو ویلیامز و میکل اویارزابال باعث شد تا ماتادورها در فینال یکشنبه شب در برلین از انگلیس برتری داشته باشند، آخرین فصل از 7 برد پیاپی لوئیس دلافونته در راه فتح اروپا. بازگشت فوتبال ملی اسپانیا و همزمانی آن با حواشی متعدد و گسترده در ساختار حاکمیت ورزش در این کشور مانند یک پازل است.

تورنمنت سرنوشت ساز تیم ملی مردان اسپانیا در مسابقات قهرمانی ملت های اروپا 2024 تنها 11 ماه پس از تاج گذاری تاریخی تیم ملی زنان اسپانیا در جام جهانی رقم خورد. تیم بانوان لاروخا پس از پشت سر گذاشتن موانع فراوان، با یک میلی متر پیشی گرفتن از انگلیس قهرمان این مسابقات شد. اما این موفقیت بلافاصله تحت الشعاع شادی فوق العاده لوئیس روبیالس، رئیس فدراسیون فوتبال اسپانیا در جشن قهرمانی قرار گرفت و زلزله بزرگی را در رأس هرم مدیریت ارشد ورزشی این کشور ایجاد کرد. دو ماه بعد، فیفا روبیالس را به مدت 3 سال از هرگونه فعالیت ورزشی محروم کرد و او به زودی به اتهام آزار جنسی به دادگاه معرفی خواهد شد. روبیالس که پس از جام جهانی 2022 دلافونته را به عنوان سرمربی تیم ملی مردان انتخاب کرده بود به همراه پدرو روشا متهم به فساد مالی و دریافت رشوه شد و در آوریل گذشته نیروهای پلیس به محل سکونت این دو نفر و تعدادی از افراد مراجعه کردند. . مقامات دیگر برای جمع آوری مدارک حمله کردند.

اینها تنها حاشیه های زنده فوتبال اسپانیا نیستند. بارسلونا با مدیریت خوان لاپورتا همچنان با بحران مالی شدیدی مواجه است و رئال مادرید به عنوان قهرمان دو دوره لیگ و لیگ قهرمانان اروپا همچنان در تلاش برای احیای پروژه شکست خورده سوپرلیگ است. مارس گذشته فاش شد که بارسلونا 7.3 میلیون یورو به خوزه ماریا نگررا، رئیس سابق اتحادیه داوران پرداخت کرده است و این موضوع باعث شد تا بارسلونا و باشگاه های رقیب موضع گیری های تند داشته باشند. با وجود VAR، مشکلات داوری در مصاحبه های خبری سرمربیان، بازیکنان و روسای باشگاه ها ثابت است و موضوع نژادپرستی هنوز راه زیادی در پیش دارد. برخورد وینیسیوس جونیور با شعارهای نژادپرستانه در جریان مبارزه با والنسیا واکنش های جهانی را در پی داشت. تبعیض جنسیتی در حقوق و مزایا به یکی دیگر از معضلات مهم تبدیل شده است و چند بازیکن مهم تیم ملی بانوان پس از اعتراض به این موضوع در فینال اخیر جام جهانی از این تیم کنار رفتند. ساختار اداری فوتبال در اسپانیا قبل از حل یک بحران، بحران دیگری را پشت سر می گذارد، اما تیم های ملی این کشور قهرمانی اروپا و جهان را با قدرت جشن می گیرند.

تیم ملی اسپانیا آنقدر سرشار از استعدادهای ماهر و درخشان است که هیچ حاشیه و بدبختی نمی تواند مانع موفقیت این تیم شود. شاید بتوان پاسخ اصلی را در سیستم استعدادیابی و نحوه عملکرد باشگاه های کوچک یافت. ستاره های نوظهور اینجا و آنجا در آکادمی ها و باشگاه های کوچک پرورش می یابند و فدراسیون فوتبال اسپانیا رابطه قوی و قابل توجهی با این نهادها ندارد. بازیکنان بدون دخالت مدیران ارشد پیشرفت می کنند و به آرامی باشگاه های بزرگ را ترک می کنند (یا در مورد بازیکنانی مانند یامال و ویلیامز به سرعت). شاهد اصلی این موضوع موفقیت استثنایی تیم های اسپانیایی در رده های سنی است. نسل پپ گواردیولا و لوئیس انریکه در المپیک خانگی 1992 با تیم زیر 23 سال لاروخا و تیمی متشکل از 8 بار طلا گرفتند و نسل های مختلف طلایی لاروخا در این دوره شامل بازیکنانی مانند فرناندو تورس است. جرارد پیکه، سرخیو راموس، داوید سیلوا، آلوارو موراتا و اونای. سیمون و دنی از اولمو استفاده می کنند.

تیم ملی زنان اسپانیا در سال 2018 قهرمان جام جهانی زیر 17 سال شد و با ادامه درخشش سلما باراجیلو، مهاجم بارسلونا، دو سال پیش جام جهانی زیر 20 سال را جشن گرفتند. تیم ملی لاروخا همچنین در 14 سال گذشته 5 بار با بازیکنانی چون الکسیا بوتیاس، ترزا آبرا، ایوانا آندرس، اونا پتی و آیتانا بونمتی قهرمان جام یوفا زیر 17 سال اروپا شده است. این سطح از تجربه و درخشش راه را برای موفقیت تیم‌های ملی بزرگ هموار کرده است و حتی مدیرانی مانند روبیالس نیز نمی‌توانند تأثیر منفی روی چنین ماشین‌آلات منظمی بگذارند. مکانیزمی که از مربیان با تجربه و مدیران میانی برای توسعه و استفاده از استعدادهای واجد شرایط استفاده می کند. پرونده روبیالس برای اسپانیایی ها چیز جدیدی نیست و ممکن است آنها با داستان های زیادی از فساد سیاسی و اقتصادی خارج از خانواده فوتبال و ورزشی مواجه شوند، اما کار بزرگی در تحول و تغییر اکوسیستم فوتبال در این کشور انجام شده است. و بازتاب آن در سطح فنی و حرفه ای بازیکنان، سن کم تیم اسپانیا را می بینیم.

اسپانیا ساختار بسیار سازمان یافته ای در باشگاه های کوچک دارد. بسیاری از مربیان شایسته در فوتبال مردان و زنان، بستر مناسبی را برای آموزش و پرورش استعدادهای فوتبال در زمینه درک و توسعه بازی فراهم می کنند. آمادگی جسمانی بازیکنان اسپانیایی اغلب خیلی قوی نیست و به همین دلیل مدیریت بازی، یادگیری تاکتیک ها و کار در ساختار تیمی از موضوعات تمرینی است که از کودکی شروع می شود. در چنین ساختار سازنده ای حتی مشکلات مالی بارسلونا می تواند به بازیکنانی مانند یامال، خاوی و لوپز فرصت حضور در تیم اصلی را بدهد. اگر مشکلات اقتصادی نبود شاید این ستاره های جوان در تیم جوانان باز هم پشت صد میلیون ستاره باشند. ایجاد یک ساختار اصلی فوتبال و استعدادیابی در دهه 1980 با مربیان برجسته از سراسر جهان مانند آرژانتین، هلند، ایتالیا، انگلیس و صربستان آغاز شد.

رشد عظیم فوتبال اسپانیا از سال 2008 آغاز شد و اکنون شاهد موج دوم آن هستیم. ستاره ها در زمین می درخشند و مدیران در معتبرترین لیگ های فوتبال اروپا می درخشند. در دنیای فوتبال سروصداها و حواشی مختلف وجود دارد، اما در نهایت نتیجه یک مسابقه 90 دقیقه ای بین دو گروه 11 نفره مهم است و موفقیت در فضای سبز یک زمین فوتبال قابل تغییر یا تغییر است. با اتفاقات خارج از زمین تیم ملی اسپانیا از اواسط شهریورماه به میادین مسابقات بازمی گردد و در مرحله گروهی لیگ ملت های اروپا به مصاف تیم های صربستان، سوئیس و دانمارک می رود.