برند میتسوبیشی معمولاً با خودروهایی مانند اوتلندر شناخته می شود، اما شرکت مادر میتسوبیشی به نام صنایع سنگین میتسوبیشی در صنایع مختلف از جمله نظامی حضور دارد و هواپیماهای تجاری و نظامی تولید می کند.
میتسوبیشی توسعه جنگنده F-2 را در اواخر دهه 1980 در پروژه ای به نام Viper Zero آغاز کرد. نام Viper ادای احترام به نامی بود که خدمه برای F-16 آمریکایی گذاشتند و Zero به هواپیمای ساخته شده توسط میتسوبیشی در جنگ جهانی دوم اشاره دارد. این شرکت مدل کاربردی F-2 را در سال 1995 به پرواز درآورد و اولین مدل تولیدی آن در سال 2000 به نیروی هوایی ژاپن تحویل داده شد.
میتسوبیشی F-2 دارای مساحت بال تقریباً 25 درصد بزرگتر از F-16 است و اولین جنگنده جهان با رادار فعال اسکن الکترونیکی است. این سیستم خلبان را به خوبی از محیط اطراف خود آگاه می کرد. مساحت بال بزرگتر نیز فضای بیشتری را برای ذخیره سوخت نسبت به F-16 فراهم می کند.
همچنین به دلیل این طراحی، میتسوبیشی F-2 دارای دو موقعیت اضافی برای حمل موشک یا بمب است. این جنگنده برای نبردهای هوا به هوا و هوا به سطح مناسب است، اما ژاپنی ها قابلیت های هوا به سطح آن را ترجیح می دهند زیرا F-2 به عنوان یک مدافع ساحلی عمل می کند.
زمانی که میتسوبیشی ساخت نمونه اولیه F-2 را آغاز کرد، F-16 Falcon بیش از یک دهه در خدمت نیروی هوایی ایالات متحده بود، بنابراین تیم طراحی و مهندسی F-2 درک خوبی از قابلیت ها و ویژگی های F-2 داشتند. محصول نهایی
این تیم بال های F-2 را از اپوکسی گرافیت و کامپوزیت های مختلف برای کاهش وزن کلی جنگنده و بهبود استحکام آن تولید کردند. بدنه این هواپیما تقریباً 43 سانتی متر بلندتر از F-16 و طول کل آن تقریباً 15.5 متر است.
میتسوبیشی همچنین از مواد جاذب تشعشعات در جنگنده خود برای نامرئی ساختن F-2 برای رادارها استفاده کرد که اولویت این جنگنده نسل پنجم است.
شرکت های آمریکایی و میتسوبیشی در توسعه F-2 مشارکت داشتند به طوری که 60 درصد از فرآیند تولید آن توسط ژاپنی ها و مابقی توسط آمریکایی ها انجام شد.
موتور F-2 تحت لیسانس جنرال داینامیکس تولید می شود و همان موتور F110-GE-100/129 موجود در F-16 Falcon است. جنگنده مورد نظر با این موتور توانایی رسیدن به حداکثر سرعت 2 ماخ را دارد. از دیگر قطعات ساخت ژاپن می توان به رادار AESA میتسوبیشی، نمایشگر هدآپ و سیستم ناوبری اشاره کرد.