ماه کامل آبی در چه روزی قابل رویت است؟ +جزئیات

همشهری آنلاین نوشت: دوشنبه 28 مرداد، ناظران آسمان می توانند “غیر متعارف” ترین ماه کامل را ببینند، زیرا ماه آبی نیز خواهد بود.

به گزارش وب سایت اسپیس، اما چرا آن را ماه آبی می نامیم؟ آیا “ماه آبی” به عنوان دومین ماه کامل که در یک ماه تقویمی رخ می دهد تعریف نمی شود؟ ماه کامل این ماه در 19 آگوست رخ خواهد داد و این تنها ماه کامل در آگوست 2024 خواهد بود. پس چگونه می توانیم آن را ماه “آبی” بنامیم؟

این در واقع یک ماه آبی است، به شرطی که از یک قانون تا حدی مبهم پیروی کنیم. در واقع قانون فعلی «دو ماه کامل در یک ماه» جایگزین قانونی شده است که به ما اجازه می‌دهد ماه کامل این ماه را «آبی» بنامیم.

سردرگمی در مورد نامیدن ماه کامل به عنوان ماه آبی را می توان به مجله Sky & Telescope که به طور ناخواسته فرهنگ عمومی و زبان انگلیسی را تغییر داد، ردیابی کرد.

در شماره جولای 1943 این مجله، در ستون پرسش و پاسخ نوشته لارنس جی. لافلور به اصطلاح «ماه آبی» اشاره کرد. آقای لافلور این اصطلاح غیرمعمول را از نسخه‌ای از نسخه منسوخ شده سال 1937 سالنامه کشاورزان مین ذکر کرد.

در صفحه تقویم آگوست 1937، معنای تقویم اصطلاح “ماه آبی” در آن زمان آورده شده است.

او توضیح می دهد که گاهی یکی از چهار فصل به جای سه ماه معمول، چهار ماه کامل دارد. هفت قمر آبی در یک چرخه قمری نوزده ساله وجود دارد.

نظارت تاسف بار

در حالی که آقای لافلور آن گزارش سالنامه را نقل می کرد، اشتباهی مهلک مرتکب شد. او هرگز برای یک ماه آبی برنامه ریزی نکرد.

در سال 1937، این پدیده در 21 اوت رخ داد. این سومین ماه کامل تابستان سال 1937 بود، فصل تابستانی که شاهد چهار ماه کامل بود. برای هر قمر در یک فصل نام هایی تعیین می شد: به عنوان مثال، ماه اول تابستان را ماه اوایل تابستان، ماه دوم را ماه نیمه تابستان و آخرین ماه تابستان را ماه اواخر تابستان نامیدند. اما زمانی که یک فصل معین چهار ماه کامل داشته باشد، ماه سوم به وضوح ماه “آبی” نامیده می شود، به طوری که ماه چهارم و آخرین ماه همچنان ماه آخر نامیده می شود.

پس قانون ماه کامل در یک ماه را از کجا به دست آوردیم که امروزه اینقدر محبوب است؟

خطای Prot

یک بار دیگر باید به صفحات مجله «آسمان و تلسکوپ» سر بزنیم. این بار جیمز هیو پروت در صفحه 3 شماره مارس 1946 مقاله ای نوشت که در آن اصطلاح «ماه آبی» را ذکر کرد و به مقاله آقای لافلور اشاره کرد. اما از آنجایی که او تاریخ خاصی برای اشاره نداشت، تفسیر او از حکم در سالنامه کشاورزان مین بسیار ذهنی بود. پررو در نهایت به این نتیجه رسید که هر 19 سال هفت ماه آبی وجود دارد و ما در یک سال 13 ماه کامل داریم. این یعنی 11 ماه با یک ماه کامل و یک ماه با دو ماه کامل. بنابراین، دومین ماه کامل در یک ماه را می توان به ماه آبی تعبیر کرد.

آقای پررو نسخه ای از تقویم 1937 در دست نداشت، وگرنه مطمئناً متوجه می شد که “فرض دو ماه کامل در یک ماه” کاملاً اشتباه است و ماه آبی 21 اوت 1937 همانطور که نشان داده شده است. در آگوست 2024 بود و بدون شک دومین ماه کامل در کمتر از یک ماه گذشته است!

اپیدمی

توضیح آقای پرویت در سال 1946 اشتباه بود و اگر دبورا برد از آن در برنامه رادیویی ملی محبوب خود در 31 ژانویه 1980 استفاده نمی کرد، ممکن بود کاملاً فراموش شود. تقریباً می توان گفت که پس از برنامه رادیویی او، قانون ساختگی ماه آبی گسترش یافت. به طور گسترده ای. در طول دهه‌های بعدی، این تعریف جدید از ماه آبی در مکان‌هایی به تنوع نسخه کودکان سالنامه جهانی ظاهر شد.

برگردیم به کل ماه آگوست.

طبق قانون تقویم باستان، این ماه آبی است.

برای فصل تابستان 2024، چهار ماه کامل وجود دارد:

21 ژوئن ماه اوایل تابستان، 21 جولای ماه نیمه تابستان، 19 مرداد ماه آبی و 17 سپتامبر ماه اواخر تابستان است.

این به این معنی است که طبق قانون اصلی تقویم قانونی مین که توسط آقای لافلور ترویج شد و بعداً توسط آقای پررو تفسیر شد، این سومین ماه کامل فصل تابستان 2024 در 19 اوت و یک ماه آبی خواهد بود.

آیا ماه واقعا آبی می شود؟

بله، اما فقط در شرایط آب و هوایی خاص. پس از فوران عظیم کراکاتوآ در سال 1884، ابر عظیمی از خاکستر و غبار در فاصله 5 تا 30 مایلی یا هشت تا 48 کیلومتری بالای سطح زمین وارد استراتوسفر شد. ذرات خاکستر در اندازه میکرون به عنوان یک فیلتر عمل می کنند، نور قرمز را پراکنده می کنند و ماه و خورشید را به رنگ آبی متمایز تبدیل می کنند که تا چندین ماه پس از فوران از بسیاری از نقاط نیمکره شمالی قابل مشاهده بود.

علاوه بر این، فوران های آتشفشانی دیگری مسئول ایجاد قمرهای آبی هستند، از جمله فوران ال چیچون در مکزیک در سال 1983 و فوران کوه پیناتوبو در فیلیپین در سال 1991.

در 24 سپتامبر 1950، دود ناشی از مجموعه ای از آتش سوزی های جنگلی در شمال آلبرتا، کانادا، در ارتفاع 200 مایلی (321 کیلومتری)، تاریکی غیرمعمولی را در ظهر ایجاد کرد و باعث شد که خورشید به طرز وحشتناکی صورتی، آبی و حتی بنفش بدرخشد.

با این حال، ماه کامل در شرایط عادی آبی نمی شود و رنگ طبیعی خود را حفظ می کند.