وضعیت اهالی غزه در جنگ اسرائیل : بی خوابی و ترس کودکان از بمباران

جنگی که اسرائیل علیه غزه به راه انداخت زندگی ساکنان این منطقه را به کلی تغییر داده است. ترس و نگرانی از حملات و بمباران اسرائیل گریبان خانواده ها و کودکان غزه را گرفته است.

به گزارش پایگاه خبری « بهارین »، جنگ اسرائیل علیه غزه از 10 ماه پیش آغاز شده و همچنان ادامه دارد. تاکنون بیش از 40 هزار نفر از مردم غزه در این جنگ کشته شده اند. بسیاری از کشته شدگان زن و کودک هستند.

خبرنگار خبرگزاری فرانسه از غزه گزارش داد:

وقتی شب فرا می رسد، تاریکی بر خیمه ها و چادرهای پناهندگان غزه فرود می آید، اما در درون بسیاری از چشم ها باز می مانند. آنها علاوه بر صدای بمباران هوایی بی وقفه، صدای پهپادهای بالای سرشان را دنبال می کنند. آنها نگرانند که فردا خورشید را نبینند.

یاسمین شش ساله در کنار مادرش می خوابد و او را در آغوش گرفته و در چادر پلاستیکی آنها می خوابد. به مادرش می گوید: می ترسم آن شب فرا رسد. خیلی میترسم خوابم نمیبره بگذار در آغوش تو بخوابم، نمی خواهم بمیرم، مرا از مرگ حفظ کن

مادر یاسمین (عالم صفا ابو یاسین) که دو بار با چهار دخترش از شهر رفح در جنوب غزه آواره شده است، می گوید: فرزندانم از خواب می ترسند تا با این صداهای مهیب بیدار نشوند.
منظورش صدای حملات هوایی، بمب افکن و توپخانه اسرائیل است.

این خانواده ابتدا از مرکز شهر رفح (جنوب منطقه غزه) به سمت غرب آن آواره شدند و سپس مجبور به عزیمت به شهر خان یونس در مرکز منطقه غزه شدند.
مادر ادامه می دهد: من از جان آنها می ترسم.

اکثریت جمعیت 2.4 میلیون نفری نوار غزه حداقل یک بار به دلیل جنگ اسرائیل از خانه و کاشانه خود آواره شدند. جنگی که از 10 ماه پیش آغاز شده و همچنان ادامه دارد.

مادر یاسمین در حالی که دختر شیرخوارش، لاجین را در آغوش گرفته، تمام شب بیدار بماند. او در آوریل گذشته این فرزند را به دنیا آورد. کودک شب ها بیدار می شود و بی وقفه گریه می کند.

او می گوید: سعی می کنم همیشه کنار فرزندم باشم. او را در آغوش بگیرید و به او اطمینان دهید تا احساس امنیت کند. همه ما سعی می کنیم برای کودک آهنگ های آرامش بخش بخوانیم تا او را آرام کرده و بخوابانیم.

این مادر 38 ساله توضیح می دهد: هیچ تختی وجود ندارد که بتوانید در آن اینقدر عمیق و راحت بخوابید. من از حشرات، مگس ها و پشه ها می ترسم. می ترسم بچه هایم به خاطر این همه آلودگی اطرافمان مریض شوند.

مادر آوازهای قدیمی را در گوش فرزندش زمزمه می کند که ترجمه می شود: «بخوابیم، بخوابیم… یک کبوتر به تو می دهم… ای کبوتر برو تا خوابت بال نزنی.» بخواب، و یکی از شما پرنده کبوتر است… روح یا کبوتر در بال زدن دوام نمی آورد.

دختران دیگر نیز از فرش و حصیرهایی که روی آن می خوابند شکایت دارند.
ریما می گوید: ما روی فرش های بسیار ناخوشایند و بد می خوابیم. انگار روی زمین خوابیده ایم.

فقدان حریم خصوصی

فرح شعشع 32 ساله از شمال غزه به دیرالبلاح در مرکز نوار غزه آواره شد.
او از چادری در مرکز دیرالبلاح می گوید: دوست دارم روی تخت و بالش بخوابم.

وی ادامه داد: دوست دارم به جای داشتن زمان مشخص برای دوش گرفتن، دوباره دوش معمولی را امتحان کنم. روزی یک، دو بار و سه بار دوش می گرفتیم، اما امروز روزها می گذرد و نمی توانیم دوش بگیریم و منتظر نوبت باشیم.

فرح از نبود حریم خصوصی گلایه می کند: اکنون همه در یک چادر کوچک هستیم. یک نفر هنگام خواب خروپف می کند و ما را آزار می دهد. ناگهان شخصی از خواب بیدار می شود و از ترس جیغ می کشد و گریه می کند. کسانی هم هستند که از بی خوابی رنج می برند و همه را آزار می دهد.

رامی که چندین بار در طول جنگ آواره شده بود، امروز با 27 نفر از اعضای خانواده اش در چادری به ابعاد شش متر در چهار متر زندگی می کند.
رامی که فقط نام کوچک خود را ذکر کرد، توضیح داد: «قبل از جنگ، هر کدام از ما اتاق مخصوص به خود را داشتیم، اکنون همه ما روی یک تشک پلاستیکی، یک پتو و یک تشک اسفنجی می خوابیم.

بر اساس برآوردهای سازمان ملل، بیش از 55 درصد از ساختمان های نوار غزه به طور کامل یا جزئی تخریب شده است.

چادرهایی که برخی از آن ها توسط سازمان های بین المللی تهیه شده بود به محلی برای پناه دادن به آوارگان تبدیل شد. در حالی که تعداد زیادی از اهالی چادرهای خود را با قیمت های بسیار بالا خریداری کردند.

از آغاز جنگ غزه، اسرائیل محاصره شدیدی را در این منطقه اعمال کرده است. اسرائیل از ورود کالاهای اساسی از جمله مصالح ساختمانی مورد نیاز برای بازسازی یا تعمیر خانه ها جلوگیری می کند. همزمان، بمباران مناطق مختلف نوار غزه ادامه دارد. دسترسی به کمک های بشردوستانه نادر است و مقدار آن بسیار کم است.

بسیاری از مردم غزه مجبورند روی آوار ساختمان های ویران شده و حتی در خیابان ها بخوابند، جایی که حشرات، مگس ها و فاضلاب بیداد می کنند.

قرص های خواب آور

خانم ایمان الاخرس، روانشناس پزشکیان جهان در غزه، گفت: «اغلب مردم نیازهای اولیه برای خواب خوب، مانند حریم خصوصی، کنترل دما، تاریکی و آرامش را ندارند.

او توضیح می دهد که بیماران اغلب قرص خواب می خواهند.

وی به خبرگزاری فرانسه گفت: افرادی هستند که نمی توانند بخوابند تا زمانی که بمیرند، بسیاری در مقابل چشمان خود مرده اند، بنابراین این افراد احساس می کنند که باید بیدار بمانند تا در صورت خطر بتوانند فرار کنند.

ایمان ادامه داد: خطر ابتلا به سندرم استرس پس از سانحه، اختلالات شناختی و تاخیر در رشد در کودکان وجود دارد که همگی ناشی از کمبود خواب در طولانی مدت همزمان با ادامه جنگ است.

محمد عبدالمجید، یکی از آواره‌گان شهر غزه، می‌گوید: «زندگی اکنون با قبل از جنگ کاملاً متفاوت است».

محمد که با خانواده 30 نفره خود آواره است، با تأسف به صحبت های خود ادامه می دهد: «قبلاً در خانه ای مجلل و در شرایط سالم زندگی می کردیم، اما امروز وضعیت 360 درجه تغییر کرده است مقدار پول.» رنج کشیدن.”